การไปร้านต่างๆ ก็คือ การได้ไปเที่ยว เพราะบางทีสิ่งที่เราได้นั้นมีมากกว่าอาหารอร่อยนะคะ เมย์เคยหลงเข้าไปในร้านอาหารจีนไต้หวัน บรรยากาศเหมือนอยู่ต่างประเทศเลยละค่ะ…เพราะเหตุผลเดียวเลยละค่ะ ไม่มีใครในร้านที่พูดภาษาไทยรู้เรื่อง ! เวลาสั่งอาหารนั้นเรามีทางเลือกเดียวคือใช้นิ้วจิ้มในเมนูภาษาไทยที่แปลมาผิดๆ ถูกๆ บางคนอาจจะคิดว่ามันเหนื่อยเกินไปสำหรับอาหารมื้อหนึ่ง แต่เมย์ว่าออกจะสนุกดี เหมือนได้ไปเที่ยวเมืองนอกแบบไม่ต้องขึ้นเครื่องบิน (ยิ่งตอนนี้ราคาตั๋วเครื่องบินนั้นเกินบรรยาย… แล้วอย่าลืมค่าน้ำมันที่ต้องจ่ายเพิ่มอีกนะ) เคล็ดลับการไปร้านอาหารที่เราพูดภาษาไม่รู้เรื่อง คือ เราต้องเปิดใจให้กว้างไว้ อย่าถามว่า “เกี๊ยวน้ำ” ที่เราสั่งมาทำไมไม่มีน้ำซุปเลย… แต่กลายเป็นเกี๊ยวหมูลวกมาบนจานให้จิ้มกับซีอิ๊ว ให้ทำแบบคนตะกละคือลองกินเลย !
ระหว่างการใช้นิ้วจิ้มมั่วซั่วสั่งอาหารอยู่นั้น เมย์เหลือบไปเห็นเมนู “ถั่วแขกผัดพริก” ที่ฟังดูแปลกดี ก็เลยต้องลองสั่งดู อาหารมาถึงโต๊ะนั้นเป็นถั่วแขกสีเขียวคลุกเคล้ากับพริกที่แดงสีสดและกระเทียมสับ เมย์ก็ทำตามแบบแนะนำเลยค่ะคือลองกินทันที โอ้โหอย่าให้พูดเลยละค่ะ… ถั่วที่เขียวที่ดูไม่มีพิษภัยนั้นเกือบทำให้ปากระเบิดเลยค่ะ… ร้อนสุดๆ หลังจากที่ทำใจได้ใหม่ แล้วลองชิมใหม่อีกที ทำให้รู้ว่าถั่วแขกนั้นนุ่มหอมอร่อยมากเลยค่ะ
จากการที่เมย์ต้องสังเวยปากระเบิดไปอีกหลายครั้ง ทำให้เดาได้ว่าถั่วแขกแสนอร่อยนั้นต้องถูกทำให้สุกด้วยการนำไปทอด เมย์เลยได้ไอเดียเอามาทำแบบของเมย์เองมั่ง นำถั่วแขกมา 300 กรัม เด็ดหัวเด็ดหางแล้วตั้งน้ำมันท่วมสำหรับทอดให้ได้ 170 องศาเซลเซียส ทอดถั่วจนสุกนิ่มแต่ยังเขียวอยู่ ระหว่างนั้นใส่น้ำมัน 1 ช้อนชาลงในกระทะอีกใบ ผัดกับกระเทียมสับหยาบ 1 ช้อนโต๊ะ ขิงสับ 1/4 ช้อนชา พอหอมให้ใส่พริกแดง 2 เม็ดหั่นหยาบลงไป รอสักแป๊บหนึ่งก็ใส่น้ำพริกเผาจีน (แบบมีเต้าเจี้ยว) หรือน้ำพริกเผาไทยลงไป 1/2 ช้อนชา ผัดให้ผสมกันแล้วใส่ถั่วลงไปคลุก ปรุงรสด้วยซีอิ๊วขาวนิดหน่อย
ก่อนจะรีบชิมขอเตือนอีกครั้งนะคะด้วยความหวังดีว่า ถั่วแขกนี้ทั้งเผ็ดทั้งร้อนเลยนะฮ้า…แต่อร่อยคุ้มค่าจ้า
อาหารประจำบ้าน
น้ำมัน ซีอิ๊วขาว
ตู้กับข้าว
กระเทียม พริกแดง ขิง ถั่วแขก
รสชาติของชีวิต
น้ำพริกเผาจีน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น